Аз имзои Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон 28 сол сипарӣ мешавад. Ин санади сарнавиштсоз на танҳо ба ҷанги шаҳрвандӣ нуқта гузошт, балки барои миллати тоҷик роҳи наҷот, якпорчагӣ ва рушди ояндаро ҳамвор сохт. Сулҳ неъмати бебаҳо, ҳидоятгари оянда ва самараи фитрати поку ақли солими миллат аст. Рӯзи Ваҳдати миллӣ пирӯзии адолати таърихӣ ва ғолиб омадани хираду ахлоқ бар ҷаҳолату тафриқа мебошад. Аз ин рӯ, санаи 27 июни соли 1997 дар таърихи Тоҷикистон ҳамчун рӯзи тақдирсоз ва сабақомӯз бо ҳарфҳои заррин сабт гардидааст.

Ҳар сол мардуми тоҷик 27 июн- Рӯзи Ваҳдати миллиро бо шукуҳу шаҳомати хоса ҷашн мегиранд. Ин рӯзи таърихӣ оғози марҳилаи нави давлатдории тоҷикон буда, барои татбиқи раванди созандагии давлат заминаи устувору мусоидро фароҳам овард. 27-июни соли 1997 рӯзест, ки Тоҷикистони азизи мо бар марҳилаи нави таърихӣ ворид гашт ва ҷиддан ба корҳои ободонию созандагӣ оғоз намуд. Дар ин фархундарӯз тоҷикон боз бо як санҷиши сангину фоҷеабори таърих бархӯрда, пас аз ихтилофоту музокироти бардавом ниҳоят ба дарки асли воқеият расиданд, боз якдилу якмаром гаштанд, ҳамдигарро самимона ба оғӯш кашиданд ва зери Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ имзои муборак гузоштанд. Ва «сулҳи деринтизори мо омад». Ваҳдат омад! Мамлакат нафаси тоза кашид, аз зулмат вораҳид, субҳи умеди ба зиндагӣ дамид.

Санаи 18-уми июни соли равон дар факултети филологияи тоҷик ва журналистикаи Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ ҳамоиши илмӣ-назариявӣ таҳти унвони “Ваҳдати миллӣ-рамзи пойдорӣ ва устувории миллат” бахшида ба 28-умин солгарди ҷашни Ваҳдати миллӣ баргузор гардид. Дар ҳамоиш декани факултет, номзади илмҳои филологӣ, дотсент Зулфиев Гадомад, доктори илмҳои филологӣ, профессор Ашурова Нодира, ҷонишини декан оид ба илм, инноватсия ва робитаҳои хориҷӣ Қаюмова Мубина, мудири кафедраи журналистика, дотсент Алишери Абдулмаҷид ва ҳайати омӯзгорону донишҷӯён иштирок доштанд.

Бо чунин ном санаи 18-уми июни соли равон дар Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ бо ташаббуси кафедраи фалсафа ҳамоиши илмӣ-назариявӣ бахшида ба 28-умин солгарди ҷашни Ваҳдати миллӣ баргузор гардид. Дар ҳамоиш мудири кафедраи фалсафа, дотсент Ғаюрӣ Лоиқ, муовини сардори раёсати илм ва инноватсия, дотсент Сафарзода Манучеҳр, сардори маркази рушди касбият ва инноватсия Амиров Файзуллохуҷа, ҷонишини декан оид ба таълими факултети таърих, ҳуқуқ ва муносибатҳои байналмилалӣ, номзади илмҳои таърих Изатов Умед ва ҳайати омӯзгорону донишҷӯёни донишгоҳ иштирок доштанд.

Таърихи давлатдории муосири тоҷикон бо номи Эмомалӣ Раҳмон пайванди ногусастанӣ дорад. Дар як марҳилаи ҳалкунанда, вақте ки таҳдиди парокандагӣ, хунрезӣ ва фурӯпошии давлат ҷиддӣ буд, шахсияти сиёсие рӯйи кор омад, ки тавонист бо ирода, фаҳмиш ва хислатҳои баланди роҳбарӣ миллатро аз вартаи нобудӣ наҷот диҳад. Ин фарзанди фарзонаи миллат Эмомалӣ Раҳмон - Пешвои миллат, меъмори сулҳу ваҳдат ва асосгузори давлатии миллии Тоҷикистони муосир аст. 9-уми сентябри соли 1991 дар харитаи сиёсии ҷаҳон Ҷумҳурии Тоҷикистон-ҳамчун давлати соҳибистиқлол пайдо гашт. Барои давлати навини тоҷикон марҳилаи эҳё ва созандагӣ оғоз гардид. Вале, ҳеҷ кас гумон намекард, ки ин марҳилаи таърихи навини тоҷикон, ки таърих ва фарҳанги қадима доранд ба бӯҳрони сиёсии солҳои 90-уми қарни ХХ ба ном «ҷанги шаҳрвандӣ» дучор мегардад.

Сулҳу ваҳдат, ҳамдилию ягонагӣ - рукнҳои муттаҳидӣ ва рушди устувори ҳар як давлату ҷомеа маҳсуб меёбанд, зеро маҳз дар фазои сулҳу субот рушди ҳамаҷонибаи сиёсию иқтисодӣ, фарҳангӣ ва зиндагии осоиштаи мардум таъмин мегардад.  Тавре маълум аст, 9 сентябри соли 1991 Ҷумҳурии Тоҷикистон Истиқлолияти давлатӣ ба даст овард, аммо давлати навбунёди мо мувоҷҷеҳи ҷанги нангини шаҳрвандӣ гардида, аз алангаи ин оташ дар вартаи ҳалокат қарор гирифт. Расидан ба Ваҳдати миллӣ ва таъмини сулҳу суботи комил дар кишвар ба осонӣ муяссар нагардидааст ва вожаҳои сулҳ, ризоият ва ваҳдати миллӣ низ мафҳумҳои оддӣ набуда, дар онҳо дастовардҳои муҳим, василаи некӯаҳволии мардум, таҳкурсии рушди устувор ва пешрафти кишвар нуҳуфтаанд, ки дар масири наҷоти мардум аз фаношавӣ ва ҳифзи тамомияти арзии давлат нақши созгору муассир бозиданд.

Пас аз пош хӯрдани Иттиҳоди Шӯравӣ, баъд аз ҳазорсолаҳои сукут, халқи тоҷик дубора истиқлолият, озодӣ ва зимоми давлатдориро ба даст овард, ки ба андешаи мо, замони амалисозии ормонҳои ҳазорсолаи поймолгаштаи миллат фаро расида буд. Вале сад афсус! Гурӯҳе аз нохалафони манфиатҷӯ ва харидашудаи душманони миллати тоҷик ба ҷои заҳмату талош барои ободии сарзамини аҷдодӣ, ба фурӯхтану қисмат кардани он ва рехтани хуни бародарон, чок кардани чодари исмати модарону хоҳарони худ пардохтанд. Бадтар аз ин, тамоми аъмоли ношоистаи худро бо номи дини мубини Ислом омехта, аз ангезаҳои динии мардум ба манфиатҳои шахсиву сиёсии хеш ва хоҷагони хориҷии худ истифода намуданд.

Баъди пош хурдани Иттиҳоди Шуравӣ, собиқ давлатҳои аъзои он истиқлолияти давлатии худро ба даст дароварданд. Ҷумҳурии Тоҷикистон низ дар ин росто 9 сентябри соли 1991 Истиқлолияти давлатии худро ба даст овард. Дар бархе аз ин давлатҳо истиқлолият бе ҳеҷ гуна хунрезӣ ба даст омад. Мутасифона, Тоҷикистон дар оғози дарёфти истиқлолияти давлатӣ ва ворид гардидан ба ҷомеаи ҷаҳонӣ дучори ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ гардид. Дар кишвари азизамон дар ин рӯзҳои ҳасос гурӯҳҳои алоҳидаи моҷароҷӯй таҳти таъсири андешаҳои тундгароёнаи доираву нерӯҳои бадхоҳи дохиливу хориҷӣ қарор гирифта, ҷумҳуриамонро ба гирдоби низоъҳои дохилӣ ва баъдан ба муборизаҳои  мусаллаҳона кашиданд. Дар Тоҷикистон оташи ҷанги шаҳрвандӣ боло гирифт, ки осори харобиовари он то ба имрӯз боқӣ мондааст.

Санаи 14 июни соли 2025 дар факултети физика ва математикаи Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ муҳокимаи рисолаи илмии уновҷӯи кафедраи илмҳои комютерӣ Ятимов Ҳомид Тоҳирович дар мавзуи “Асосҳои омодасозии мутахассисон оид ба амнияти иттилоотӣ дар муассисаҳои таҳсилоти олии касбӣ (дар мисоли Ҷумҳурии Тоҷикистон)”, зери роҳбарии Аюбзода Сафар Аюб-номзади илмҳои педагогӣ, дотсент, муовини ректор оид ба илм ва инноватсияи Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ баргузор гардид.